तुकारामगाथा ३८०१ - ३९००
3801 अन्यायासी राजा जरि न करितां दंड । बहुचक ते लंड पीडिती जना
॥1॥ ने करी निगा कुणबी न काढितां तण । कैंचे येती कण हातासी ते
॥2॥ तुका म्हणे संतां
करूं नये अनुचित । पाप नाहीं नीत विचारिता ॥3॥
3802 भले लोक नाहीं सांडीत ओळखी । हे तों झाली देखी दुस†र्याची ॥1॥ असो
आतां यासी काय चाले बळ । आपुलें कपाळ वोडवलें ॥ध्रु.॥ समर्थासी काय कोणें हें म्हणावें । आपुलिया जावें भोगावरि ॥2॥ तुका म्हणे तुम्हां बोल नाहीं देवा । नाहीं केली सेवा मनोभावें ॥3॥
3803 मुकें होतां तुझ्या पदरीचें जातें । मूर्ख तें भोगितें मी मीपण ॥1॥ आपुलिये
घरीं मैंद होऊनी बसे । कवण कवणासी बोलों नका ॥2॥ तुका
ह्मणे तुह्मां सांगतों मी खुण । देवासी तें ध्यान लावुनि बसा ॥3॥
3804 आषाढी निकट । आणी कार्तीकीचा हाट ॥1॥ पुरे दोन्ही च बाजार । न लगे आणीक व्यापार
॥ध्रु.॥ तें चि घ्यावें तें चि घ्यावें । कैवल्याच्या
रासी भावें ॥2॥ कांहीं कोणा नेणे । विठो वांचूनि तुका म्हणे ॥3॥
3805 देऊनियां प्रेम मागितलें चित्त । जाली फिटाफिट तुम्हां आम्हां ॥1॥ काशानें उदार तुम्हांसी म्हणावें । एक नेसी भावें एक देसी ॥ध्रु.॥ देऊनियां थोडें नेसील हें फार । कुंटिसी विचार अवघियांचा ॥2॥ तुका म्हणे आम्हां भांडवल चित्त । देउनी दुश्चित पाडियेलें ॥3॥
3806 तातडीची धांव अंगा आणि भाव । खोळंबा तो मग निश्चयाचा ॥1॥ ह्मणउनि बरी विचारावी चाली । उरीचि ते बोली कामा येते
॥ध्रु.॥ कोरडें वैराग्य माजिरा बडिवार । उतरे तो शूर
अंगींचें तें ॥2॥ तुका म्हणे बरी झर्याची ते चाली । सांचवण्या खोली कैसीयांची ॥3॥
3807 मी तों बहु सुखी आनंदभरिता । आहें साधुसंतां मेळीं सदा ॥1॥ देवा कांहीं व्हावें ऐसें नाहीं माझ्या जीवा । आणीक केशवा
तुजविण ॥ध्रु.॥ न लगे वैकुंठ मोक्ष सायुज्यता । सुख वाटे
घेतां जन्म ऐसें ॥2॥ मृत्युलोकीं
कोण धरिलें वासना । पावावया जनासवें दुःख ॥3॥ तुका
म्हणे तुझा दास ऐसें लोकां । कांहीं सकिळकां कळों यावें ॥4॥
3808 घ्या रे लुटी प्रेम सुख । फेडा आजि धणी । चुकला तो मुकला ।
जाली वेरझार हाणी ॥1॥ घाला
घातला वैकुंठीं । करूनियां जीवें साटी । पुरविली पाठी । वैष्णवीं काळाची ॥ध्रु.॥ अवघें आणिलें अंबर । विठोसहित तेथें धुर । भेदूनि जिव्हार ।
नामबाणीं धरियेला ॥2॥ संचित
प्रारब्ध क्रियमाण । अवघीं जालीं गहन । केलीं पापपुण्यें । देशधडी बापुडीं ॥3॥ आनंदें गर्जती निर्भर । घोष करिती निरंतर । कांपती असुर ।
वीर कवणा नांगवती ॥4॥ जें
दुर्लभ ब्रह्मादिकां । आजि सांपडलें फुका । घ्या रे म्हणे तुका । सावचित्त होउनी ॥5॥
3809 तुझिया दासांचा हीन जालों दास । न धरीं उदास मायबापा ॥1॥ तुजविण प्राण कैसा राहों पाहे । वियोग न साहे क्षणभरि
॥ध्रु.॥ आणिक माझ्या जीवें मोकलिली आस । पाहे तुझी
वास पांडुरंगा ॥2॥ सर्वभावें
तुज आणिला उचित । राहिलों निश्चिंत तुझे पायीं
॥3॥ तुका म्हणे तुज
असो माझा भार । बोलतों मी फार काय जाणें ॥4॥
3810 ते चि करीं मात । जेणें होइल तुझें हित ॥1॥ काय बडबड अमित । सुख जिव्हारीं सिणविसी ॥ध्रु.॥ जो मुळव्याधी पीडिला । त्यासी देखोन हांसे खरजुला ॥2॥ आराथकरी सोसी । त्यासि हांसे तो आळसी ॥3॥ क्षयरोगी म्हणे परता ।
सर रोगिया तूं आतां ॥4॥ वडस
दोहीं डोळां वाढले । आणिकां कानें कोंचें म्हणे ॥5॥ तुका म्हणे लागों
पायां । शुद्ध करा आपणियां ॥6॥
3811 कळों आला भाव माझा मज देवा । वांयांविण जीवा आठविलें ॥1॥ जोडूनि अक्षरें केलीं तोंडपिटी । न लगे सेवटीं हातीं कांहीं
॥2॥ तुका म्हणे माझे
गेले दोन्ही ठाय । सवसार ना पाय तुझे मज ॥3॥
3812 आतां तरी मज सांगा साच भाव । काय म्यां करावें ऐसें देवा ॥1॥ चुकावया कर्म नव्हतें कारण । केला होय सीण अवघा चि ॥2॥ तुका म्हणे नको
पाहूं निरवाण । देई कृपादान याचकासी ॥3॥
3813 बोल नाहीं तुझ्या दातृत्वपणासी । आम्ही अविश्वासी सर्वभावें ॥1॥ दंभें
करी भक्ती सोंग दावी जना । अंतरीं भावना वेगळिया ॥2॥ तुका
म्हणे देवा तूं काय करिसी । कर्मा दुस्तरासी आमुचिया ॥3॥
3814 नामधारकासी नाहीं वर्णावर्ण । लोखंड प्रमाण नाना जात ॥1॥ शस्त्र अथवा गोळे भलता प्रकार । परिसीं संस्कार सकळ ही हेम
॥ध्रु.॥ पर्जन्य वर्षतां जीवना वाहावट । तें समसकट गंगे
मिळे ॥2॥ सर्व तें हें जाय गंगा चि होऊन । तैसा वर्णावर्ण नाहीं
नामीं ॥3॥ महांपुरीं जैसें जातसे उदक । मध्यें तें तारक नाव जैसी ॥4॥ तये नावेसंगें ब्राह्मण तरती । केवीं ते बुडती अनामिक ॥5॥ नाना
काष्ठजात पडतां हुताशनीं । ते जात होउनी एकरूप ॥6॥ तेथें
निवडेना घुरे कीं चंदन । तैसा वर्णावर्ण नामीं नाहीं ॥7॥ पूर्वानुवोळख तें चि पैं मरण । जरि पावे जीवन नामामृत ॥8॥ नामामृतें जालें मुळीचें स्मरण । सहज साधन तुका म्हणे ॥9॥
3815 काय वांचोनियां जालों भूमिभार । तुझ्या पायीं थार नाहीं तरि
॥1॥ जातां भलें काय डोळियांचें काम । जरि पुरुषोत्तम न देखती ॥ध्रु.॥ काय मुख बिळ श्वापदाचे धांव । नित्य तुझें नांव नुच्चारितां
॥2॥ तुका ह्मणे पैं या पांडुरंगाविण । न वचे चि क्षण जीव भला ॥3॥
3816 सोइर्यासी करी
पाहुणेर बरा । कांडितो ठोंबरा संता साटीं ॥1॥ गाईसी देखोनी बदबदा मारी । घोड्याची चाकरी गोड वाटे ॥ध्रु.॥ पान फुल नेतो वेश्येसी उदंड । ब्राह्मणासी खांड देऊं नेदी ॥2॥ पर्वकाळीं धर्म न करी नासरी । वेची राजद्वारीं उदंड चि ॥3॥ कीर्त्तना
जावया होतसे हींपुष्टी । खेळतो सोंकटीं रात्रंदिवस॥4॥ बाइलेच्या
गोता आवडीनें पोसी । मातापितियासाठी दवडितो ॥5॥ तुका म्हणे त्याच्या
थुंका तोंडावरी । जातो यमपुरी भोगावया ॥6॥
3817 कां हो पांडुरंगा न करा धांवणें । तरि मज कोणें सोडवावें ॥1॥ तुझा म्हणऊनि
आणिकापें उभा । राहों हें तों शोभा नेदी आतां ॥ध्रु.॥ काळें पुरविली पाठी दुरवरी । पुढें पायां धीरी राहों नेदी ॥2॥ नको आणूं माझें संचित मनासी । पावन आहेसी पतितां तूं ॥3॥ तुका म्हणे चाले
आणिकांची सत्ता । तुज आळवितां नवल हें ॥4॥
3818 कावळ्याच्या गळां
मुक्ताफळमाळा । तरी काय त्याला भूषण शोभे ॥1॥ गजालागीं केला कस्तुरीचा लेप । तिचें तो स्वरूप काय जाणे
॥ध्रु.॥ बकापुढें सांगे भावार्थे वचन । वाउगा चि सीण
होय त्यासी ॥2॥ तुका म्हणे तैसे अभाविक जन । त्यांसी वांयां सीण करूं नये ॥3॥
3819 आतां धरितों पदरीं । तुज मज करीन सरी ॥1॥ जालों जीवासी उदार । उभा ठाकलों समोर ॥2॥ तुका विनवीतसे संतां । ऐसें सांगा पंढरिनाथा ॥3॥
3820 न कळसी ज्ञाना न कळसी
ध्याना । न कळेसी दर्शना धुंडाळितां ॥1॥ न कळेसी आगमा न कळेसी निगमा । न बोलवे सीमा वेदां पार ॥2॥ तुका म्हणे तुझा
नाहीं अंतपार । म्हणोनि विचार पडिला मज ॥3॥
3821 पायां लावुनियां दोरी । भृंग बांधिला लेंकुरीं ॥1॥ तैसा पावसी बंधन । मग सोडवील कोण ॥ध्रु.॥ गळां बांधोनियां दोरी । वांनर हिंडवी घरोघरीं ॥2॥ तुका म्हणे पाहें ।
रीस धांपा देत आहे ॥3॥
3822 मायबापें सांभाळिती । लोभाकारणें पाळिती ॥1॥ तैसा
नव्हे देवराव । याचा कृपाळु स्वभाव ॥ध्रु.॥ मनासारिखें
न होतां । बाळकासी मारी माता ॥2॥ तुका
म्हणे सांगूं किती । बाप लेंकासी मारिती ॥3॥
3823 धन मेळवूनि कोटी । सवें नये रे लंगोटी ॥1॥ पानें खाशील उदंड । अंतीं जासी सुकल्या तोंडें ॥ध्रु.॥ पलंग न्याहाल्या सुपती । शेवटीं गोवर्या सांगाती ॥2॥ तुका
म्हणे राम । एक विसरतां श्रम ॥3॥
3824 विनवितों चतुरा तुज विश्वंभरा । परियेसी दातारा पांडुरंगा ॥1॥ तुझे दास ऐसें जगीं वाखाणिलें । आतां नव्हे भलें मोकलितां
॥ध्रु.॥ माझे गुणदोष कोण जाणे मात । पावनपतित नाम
तुझें ॥2॥ लोभ मोह माया आम्हां
बांधवितां । तरि हा अनंता बोल कोणा ॥3॥ तुका
म्हणे मी तों पतित चि खरा । परि आलों दातारा शरण
तुज ॥4॥
3825 त्राहे त्राहे सोडवीं अनंता । लागों दे ममता तुझे पायीं ॥1॥ एक
चि मागणें देई तुझी गोडी । न लगे आवडी आणिकाची ॥ध्रु.॥ तुझें नाम गुण वर्णीन पवाडे । आवडीच्या कोडें नाचों रंगीं ॥2॥ बापा विठ्ठलराया हें चि देइप दान । जोडती चरण जेणें तुझे ॥3॥ आवडीसारखें मागितलें जरी । तुका म्हणे करीं समाधान ॥4॥
3826 सुगरणीबाई थिता नास केला । गुळ तो घातला भाजीमध्यें ॥1॥ क्षीरीमध्यें हिंग दुधामध्यें बोळ । थितें चि वोंगळ कैसें
केलें ॥ध्रु.॥ दळण दळोनी भरूं गेली पाळी । भरडोनि वोंगळी
नास केला ॥2॥ कापुराचे सांते आणिला लसण । वागवितां सीण
दुःख होय ॥3॥ रत्नाचा जोहारी रत्न चि पारखी । येर
देखोदेखीं हातीं घेती ॥4॥ तुका
म्हणे जरी योग घडे निका । न घडतां थुंका तोंडावरी ॥5॥
3827 बाप माझा दिनानाथ । वाट भक्तांची पाहात ॥1॥ कर
ठेवुनियां करीं । उभा चंद्रभागे तिरीं ॥ध्रु.॥ गळां वैजयंतीमाळा ।
रूपें डोळस सांवळा ॥2॥ तुका
म्हणे भेटावया । सदा उभारिल्या बाह्या ॥3॥
3828 माझें जीवन तुझे पाय । कृपाळुं तूं माझी माय ॥1॥ नेदीं दिसों किविलवाणें । पांडुरंगा तुझें तान्हें ॥ध्रु.॥ जन्ममरण तुजसाटीं । आणीक नेणें दुजी गोष्टी ॥2॥ तुका म्हणे तुजविण
। कोण हरिल माझा सीण ॥3॥
3829 कां रे पुंड्या मातलासी
। उभें केलें विठ्ठलासी ॥1॥ ऐसा
कैसा रे तूं धीट । मागें भिरकाविली वीट ॥ध्रु.॥ युगें जालीं अठ्ठावीस । अजुनी न म्हणसी बैस ॥2॥ भाव
देखोनि निकट । देवें सोडिलें वैकुंठ ॥3॥ तुका
म्हणे पुंडलिका । तूं चि बळिया एक निका ॥4॥
3830 तुज पाहातां समोरी । दृष्टीन फिरे माघारी ॥1॥ माझें
चित्त तुझ्या पायां । मिठी पडिली पंढरिराया ॥ध्रु.॥ नव्हे सारितां निराळें । लवण मेळवितां जळें ॥2॥ तुका म्हणे बळी ।
जीव दिला पायांतळीं ॥3॥
3831 उपदेश किती करावा खळासी । नावडे तयासी बरें कांहीं ॥1॥ शुद्ध कां वासना नव्हे चांडाळाची । होळी संचिताची केली
तेणें ॥ध्रु.॥ नाहीं भाव मनीं नाइके वचन । आपला आपण उणें
घेतों ॥2॥ तुका म्हणे त्यासी
काय व्याली रांड । करी बडबड रिती दिसे ॥3॥
3832 समर्थासी लाज आपुल्या नामाची । शरण आल्याची लागे चिंता ॥1॥ न पाहे तयाचे गुण दोष अन्याय । सुख देउनि साहे दुःख त्याचें
॥ध्रु.॥ मान भलेपण नाहीं फुकासाटीं । जयावरि गांठी
झीज साहे ॥2॥ तुका म्हणे हें तूं सर्व जाणसी । मज अधिरासी धीर नाहीं ॥3॥
3833 आनंदें कीर्तन कथा करीं घोष । आवडीचा रस प्रेमसुख ॥1॥ मज या आवडे वैष्णवांचा संग । तेथें नाहीं लाग कळिकाळा ॥ध्रु.॥ स्वल्प मात्र वाचे
बैसलासे निका । राम कृष्ण सखा नारायण ॥2॥ विचारितां
मज दुजें वाटे लाज । उपदेशें काज आणीक नाहीं ॥3॥ तुका
म्हणे चित्त रंगलेंसे ठायीं । माझें तुझ्या पायीं पांडुरंगा ॥4॥
3834 ब्रह्मज्ञान जेथें
आहे घरोघरीं । सर्व निरंतरी चतुर्भुज ॥1॥ पापा नाहीं रीग काळाचें खंडण । हरिनामकीर्तन परोपरी ॥2॥ तुका म्हणे हा चि
भाव माझ्या चित्तीं । नाहीं आणिकां गती चाड मज ॥3॥
3835 मज नाहीं कोठें उरला दुर्जन । मायबापाविण ब्रह्मांडीं हें ॥1॥ कासया जिकीर करणें येविसीं । भयाची मानसीं चिंता खंती
॥ध्रु.॥ विश्वंभराचिये लागलों सांभाळीं । संत नेती
चाली आपुलिया ॥2॥ तुका म्हणे माझें पाळणें पोषणें । करी नारायण सर्वस्वेंसी ॥3॥
3836 नाहीं हित ठावें जननीजनका । दाविले लौकिकाचार तींहीं ॥1॥ अंधळ्याचे काठी
अंधळें लागलें । घात एकवेळे मागेंपुढें ॥ध्रु.॥ न ठेवावी चाली करावा विचार । वरील आहार गळी लावी ॥2॥ तुका म्हणे केला
निवाडा रोकडा । राऊत हा घोडा हातोहातीं ॥3॥
3837 आतां पहाशील काय माझा अंत । आलों शरणागत तुज देवा ॥1॥ करीं अंगीकार राखें पायांपाशीं । झणीं दिसों देसी
कऴिवलवाणें ॥ध्रु.॥ नाहीं आइकिली मागें ऐसी मात । जे त्वां
शरणागत उपेक्षिले ॥2॥ तुका
म्हणे आतां धरीं अभिमान । आहेसी तूं दानशूर दाता ॥3॥
3838 होईल तो भोग भोगीन आपुला
। न घलीं विठ्ठला भार तुज ॥1॥ तुम्हांपासाव हें इच्छीतसें दान । अंतरींचें ध्यान मुखीं नाम
॥ध्रु.॥ नये काकुलती गर्भवासांसाटीं । न धरीं हें
पोटीं भय कांहीं ॥2॥ तुका
म्हणे मज उदंड एवढें । न वांचावें पुढें मायबापा ॥3॥
3839 काय तुझी ऐसी वेचते गांठोळी । मांहे टाळाटाळी करीतसां ॥1॥ चतुराच्या राया आहो पांडुरंगा । ऐसें तरि सांगा निवडूनि
॥ध्रु.॥ कोण तुम्हां सुख असे या कवतुकें । भोगितां अनेकें दुःखें आम्ही ॥2॥ तुका
म्हणे काय जालासी निर्गुण । आम्हां येथें कोण सोडवील ॥3॥
3840 देवाची पूजा हे भूताचें पाळण । मत्सर तो सीण बहुतांचा ॥1॥ रुसावें फुगावें आपुलियावरि । उरला तो हरि सकळ ही ॥2॥ तुका म्हणे संतपण
यां चि नांवें । जरि होय जीव सकळांचा ॥3॥
3841 नाहीं जप तप जीवाची आटणी । मनासी दाटणी नाहीं केली ॥1॥ निजलिया ठायीं पोकारिला धांवा । सांकडें तें देवा तुझें मज
॥ध्रु.॥ नाहीं आणूनियां समर्पिलें जळ । सेवा ते केवळ चिंतनाची ॥2॥ तुका म्हणे आम्हीं वेचिलीं उत्तरें । घेतलीं उदारें साच भावें ॥3॥
3842 देह तंव आहे प्रारब्धा अधीन । याचा मी कां सीण वाहूं भार ॥1॥ सरो माझा काळ तुझिया चिंतनें । कायावाचामनें इच्छीतसें
॥ध्रु.॥ लाभ तो न दिसे याहूनि दुसरा । आणीक दातारा
येणें जन्में ॥2॥ तुका म्हणे आलों सोसीत संकटें । मी माझें वोखटें आहे देवा ॥3॥
3843 सकळ तुझे पायीं मानिला विश्वास । न करीं उदास आतां मज ॥1॥ जीवीं गातां गोड आइकतां कानीं । पाहातां लोचनीं मूर्ती तुझी
॥ध्रु.॥ मन स्थिर माझें जालेंसे निश्चळ । वारिलीं सकळ आशापाश ॥2॥ जन्मजराव्याधि
निवारिलें दुःख । वोसंडलें सुख प्रेम धरी ॥3॥ तुका
म्हणे मज जाला हा निर्धार । आतां वांयां फार काय बोलों ॥4॥
3844 होऊं शब्दस्पर्श नये माझा तुम्हां । विप्रवृंदा तुम्हां ब्राह्मणांसी ॥1॥ म्हणोनियां तुम्हां करितों विनंती । द्यावें शेष हातीं उरलें
तें ॥ध्रु.॥ वेदीं कर्म जैसें बोलिलें विहित । करावी ते
नीत विचारूनि ॥2॥ तुमचा स्वधर्म माझा अधिकार । भोजन उत्तर तुका
म्हणे ॥3॥
3845 बहुत असती मागें सुखी केलीं । अनाथा माउली जिवांची तूं ॥1॥ माझिया संकटा न धरीं अळस । लावुनियां कास पार पावीं ॥ध्रु.॥ कृपावंता करा ज्याचा अंगीकार । तया संवसार नाहीं पुन्हां ॥
।2॥ विचारितां नाहीं दुजा बळिवंत । ऐसा सर्वगत व्यापी कोणी ॥3॥ म्हणउनि दिला मुळीं जीवभाव । देह केला वाव समाधिस्थ ॥4॥ तुका म्हणे नाहीं
जाणत आणीक । तुजविण एक पांडुरंगा ॥5॥
3846 वैभवाचे धनी सकळ शरणागत । सत्यभावें चित्त अर्पिलें तें ॥1॥ नेदी
उरों देव आपणांवेगळें । भावाचिया बळें ठायाठाव ॥ध्रु.॥ जाणोनि नेणती अंगा आली दशा । मग होय इच्छा आपणे चि ॥2॥ तुका म्हणे बरे
धाकट्याचें जिणें । माता स्तनपानें वाढविते ॥3॥
3847 आम्हां देणें धरा सांगतों तें कानीं । चिंता पाय
मनीं विठोबाचे ॥1॥ तेणें
माझें चित्त होय समाधान । विलास मिष्टान्न न लगे सोनें ॥ध्रु.॥ व्रत एकादशी दारीं वृंदावन । कंठीं ल्या रे लेणें तुळसीमाळा ॥2॥ तुका
म्हणे त्याचे घरींची उष्टावळी । मज ते दिवाळी दसरा सण ॥3॥
3848 आतां मी अनन्य येथें अधिकारी । होइन कोणे परी नेणें देवा ॥1॥ पुराणींचा अर्थ ऐकतां मानस । होतो कासावीस जीव माझा ॥ध्रु.॥ इंद्रियांचे आम्ही पांगिलों अंकित । त्यांच्यासंगें चित्त रंगलें तें ॥2॥ एकाचें ही जेथें न घडे दमन । अवघीं नेमून कैसीं राखों ॥3॥ तुका म्हणे जरी
मोकिळसी आतां । तरी मी अनंता वांयां गेलों ॥4॥
3849 आवडी धरोनी आलेती आकारा । केला हा पसारा याजसाटीं ॥1॥ तें मी तुझें नाम गाईन
आवडी । क्षण एक घडी विसंबेना ॥ध्रु.॥ वर्म धरावें हा
मुख्यधर्मसार । अवघे प्रकार तयापासीं ॥2॥ वेगळ्या विचारें
वेगळाले भाव । धरायासी ठाव बहु नाहीं ॥3॥ तुका
म्हणे घालूं इच्छेचिये पोटीं । कवळुनी धाकुटी मूर्ती जीवें ॥4॥
3850 भागलों मी आतां आपुल्या स्वभावें । कृपा करोनि देवें
आश्वासीजे ॥1॥ देउनि आलिंगन प्रीतीच्या पडिभरें । अंगें हीं
दातारें निववावीं ॥ध्रु.॥ अमृताची दृष्टी
घालूनियां वरी । शीतळ हा करीं जीव माझा ॥2॥ घेई उचलूनि पुसें तानभूक । पुसीं माझें मुख पीतांबरें ॥3॥ बुझावोनि माझी धरीं हनुवंटी । ओवाळुनि दिठी करुनी सांडीं ॥4॥ तुका म्हणे बापा
आहो विश्वंभरा । आतां कृपा करा ऐसी कांहीं ॥5॥
3851 न सरे लुटितां मागें बहुतां जनीं । जुनाट हे खाणी उघडिली ॥1॥ सिद्ध महामुनि साधक संपन्न । तिहीं हें जतन केलें होतें
॥ध्रु.॥ पायाळाच्या गुणें पडिलें ठाउकें । जगा
पुंडलिकें दाखविलें ॥2॥ तुका
म्हणे येथें होतों मी दुबळें । आलें या कपाळें थोडें बहु ॥3॥
3852 भगवें तरी श्वान सहज वेष त्याचा । तेथें अनुभवाचा काय पंथ ॥1॥ वाढवुनी चटा फिरे दाही दिशा । तरी जंबुवेषा सहज स्थिति ॥ध्रु.॥ कोरोनियां भूमी करिती
मधीं वास । तरी उंदरास काय वाणी ॥2॥ तुका
म्हणे ऐसें कासया करावें । देहासी दंडावें वाउगें चि ॥3॥
3853 धन्य दिवस आजि डोळियां लाधला । आनंद देखिला धणीवरी ॥1॥ धन्य
जालें मुख निवाली रसना । नाम नारायणा घोंष करूं ॥ध्रु.॥ धन्य हें मस्तक सर्वांग शोभलें । संताचीं पाउलें लागताती ॥2॥ धन्य आजि पंथें चालती पाउलें । टाळिया शोभले धन्य कर ॥3॥ धन्य
तुका म्हणे आम्हांसी फावलें । पावलों पाउलें विठोबाचीं ॥4॥
3854 बरवी हे वेळ सांपडली संधि । साह्य जाली बुद्धि संचितासी
॥1॥ येणें पंथें माझीं चालिलीं पाउलें । दरुषण जालें संतां
पायीं ॥ध्रु.॥ त्रासिलें दरिद्रें दोषा जाला खंड । त्या चि
काळें पिंड पुनीत जाला ॥2॥ तुका
म्हणे जाला अवघा व्यापार । आली वेरझार फळासी हे ॥3॥
3855 आपणा लागे काम वाण्याघरीं गुळ । त्याचे याति कुळ काय कीजे ॥1॥ उकरड्यावरी वाढली
तुळसी । टाकावी ते कैसी ठायागुणें ॥ध्रु.॥ गाईचा जो भक्ष अमंगळ खाय । तीचें दूध काय सेवूं नये ॥2॥ तुका म्हणे काय सलपटासी
काज । फणसांतील बीज काढुनि घ्यावें ॥3॥
3856 जयासी नावडे वैष्णवांचा संग । जाणावा तो मांग जन्मांतरीं ॥1॥ अपवित्र वाचा जातीचा अधम । आचरण धर्म नाहीं जया ॥ध्रु.॥ मंजुळवदनीं बचनागाची कांडी । शेवटीं विघडी जीवप्राणा ॥2॥ तुका
म्हणे ज्याचा पिता नाहीं शुद्ध । तयासी गोविंद अंतरला ॥3॥
3857 वांझेनें दाविलें गरवार लक्षणें । चिरगुटें घालून वाथयाला ॥1॥ तेवीं
शब्दज्ञानी करिती चावटी । ज्ञान पोटासाटीं विकूनियां ॥ध्रु.॥ बोलाचि च कढी बोलाचा चि भात । जेवुनियां तृप्त कोण जाला ॥2॥ कागदीं लिहितां नामाची साकर । चाटितां मधुर गोडी नेदी ॥3॥ तुका म्हणे जळो
जळो ते महंती । नाहीं लाज चित्तीं आठवण ॥4॥
3858 तुझिया पाळणा ओढे माझें मन । गेलों विसरोन देहभाव ॥1॥ लागला पालट फेडणें उसणें । येणें चि प्रमाणें पांडुरंगा ॥2॥ तुका म्हणे माझा
जीव जैसा ओढे । तैसा चि तिकडे पाहिजेल ॥3॥
3859 मी दास तयांचा जयां चाड नाहीं । सुखदुःख दोहीं विरहित ॥1॥ राहिलासे उभा भीवरेच्या तीरीं । कट दोहीं करीं धरोनियां
॥ध्रु.॥ नवल काय तरी पाचारितां पावे । न स्मरत धांवे
भक्तकाजा ॥2॥ सर्व
भार माझा त्यासी आहे चिंता । तो चि माझा दाता स्वहिताचा ॥3॥ तुका म्हणे त्यासी
गाईन मी गीतीं । आणीक तें चित्तीं न धरीं कांहीं
॥4॥
3860 जुंझायाच्या गोष्टी ऐकतां चि सुख । करितां हें दुःख थोर आहे
॥1॥ तैसी हरिभक्ति सुळावरील पोळी । निवडे तो बळी विरळा शूर
॥ध्रु.॥ पिंड पोसिलियां विषयांचा पाइक । वैकुंठनायक
कैंचा तेथें ॥2॥ तुका म्हणे व्हावें देहासी उदार । रकुमादेवीवर जोडावया ॥3॥
3861 पाषाण प्रतिमा सोन्याच्या पादुका । हें हो हातीं एका
समर्थाचे ॥1॥ अनामिका हातीं समर्थाचा सिक्का । न मानितां
लोकां येइल कळों ॥2॥ तुका
म्हणे येथें दुराग्रह खोटा । आपुल्या अदृष्टा शरण जावें ॥3॥
3862 बहु या प्रपंचें भोगविल्या खाणी । टाकोनियां मनीं ठेविला
सीण ॥1॥ आतां पायांपाशीं लपवावें देवा । नको पाहूं सेवा भक्ति माझी ॥ध्रु.॥ बहु भय वाटे एकाच्या
बोभाटें । आली घायवटे फिरोनियां ॥2॥ तुका
म्हणे सिगे भरूं आलें माप । वियोग संताप जाला तुझा ॥3॥
3863 धरूनियां मनीं बोलिलों संकल्प । होसी तरि बाप सिद्धी पाव ॥1॥ उत्कंठा हे आजी जाली माझे पोटीं । मोकळिली गोष्टी टाळाटाळ ॥ध्रु.॥ माझा मज असे ठाउका निर्धार । उपाधि उत्तर न साहे पैं ॥2॥ तुका म्हणे जरि
दिली आठवण । तरि अभिमान धरीं याचा ॥3॥
3864 आजिवरी होतों संसाराचे हातीं । आतां ऐसें चित्तीं उपजलें ॥1॥ तुला शरणागत व्हावें नारायणा । अंगीकारा दिना आपुलिया
॥ध्रु.॥ विसरलों काम याजसाठीं धंदा । सकळ गोविंदा
माझें तुझें ॥2॥ तुका म्हणे विज्ञापना परिसावी । आवडी हे जीवीं जाली तैसी ॥3॥
3865 धन्यधन्य ज्यास पंढरीसी वास । धन्य ते जन्मास प्राणी आले ॥1॥ बहु खाणीमध्यें होत कोणी एक । त्रिगुण कीटक पक्षिराज ॥ध्रु.॥ उत्तम चांडाळ नर नारी
बाळ । अवघे चि सकळ चतुर्भुज ॥2॥ अवघा
विठ्ठल तेथें दुजा नाहीं । भरला अंतर्बाहि सदोदीत ॥3॥ तुका
म्हणे येथें होउनी राहेन । सांडोवा पाषाण पंढरीचा ॥4॥
3866 असंत लक्षण भूतांचा मत्सर । मनास निष्ठ अतिवादी ॥1॥ अंतरीचा
रंग उमटे बाहेरी । वोळखियापरी आपेंआप ॥ध्रु.॥ संत ते समय वोळखती वेळ । चतुष्ट निर्मळ चित्त सदा ॥2॥ तुका म्हणे हित उचित अनुचित । मज लागे नित आचरावें ॥3॥
3867 विठ्ठलावांचोनि ब्रह्म जें बोलती । वचन तें संतीं मानूं नये
॥1॥ विठ्ठलावांचूनि जेजे उपासना । अवघा चि जाणा संभ्रमु तो
॥ध्रु.॥ विठ्ठलावांचूनि सांगतील गोष्टी । वांयां ते
हिंपुटी होत जाणा ॥2॥ विठ्ठलांवाचूनि
जें कांहीं जाणती । तितुल्या वित्पित्त वाउगीया ॥3॥ तुका
म्हणे एक विठ्ठल चि खरा । येर तो पसारा वाउगा चि ॥4॥
3868 सर्व काळ डोळां बैसो नारायण । नयो अभिमान आड मध्यें ॥1॥ धाड पडो तुझ्या थोरपणावरि । वाचे नरहरि उच्चारीना ॥ध्रु.॥ जळो अंतरींचें सर्व जाणपण । विवादवचन अहंतेचें ॥2॥ सकळां चरणीं गळित माझा जीव । तुका म्हणे भाव एकविध ॥3॥
3869 मधुरा उत्तरासवें नाहीं चाड । अंतरंगीं वाड भाव असो ॥1॥ प्राणावेगळा न करी नारायण । मग नसो ज्ञान मूर्ख बरा ॥ध्रु.॥ जननिंदा होय तो बरा विचार । थोरवीचा भार कामा नये ॥2॥ तुका
म्हणे चित्तीं भाव निष्टावंत । दया क्षमा शांत सर्वां भूतीं ॥3॥
3870 झाडा वरपोनि खाऊनियां पाला । आठवी विठ्ठला वेळोवेळां ॥1॥ वल्कलें नेसुनि ठुंगा गुंडाळुनी । सांडी देहभान जवळुनी
॥ध्रु.॥ लोकमान वमनासमान मानणें । एकांतीं राहणें
विठोसाटीं ॥2॥ सहसा करूं नये प्रपंचीं सौजन्य । सेवावें
अरण्य एकांतवास ॥3॥ ऐसा
हा निर्धार करी जो मनाचा । तुका म्हणे त्याचा
पांग फिटे ॥4॥
3871 भक्तिभावें करी बैसोनि निश्चित । नको गोवूं चित्त प्रपंचासी ॥1॥ एका दृढ करीं पंढरीचा राव । मग तुज उपाव पुढिल सुचे ॥ध्रु.॥ नको करूं कांहीं देवतापूजन । जप तप ध्यान तें ही नको ॥2॥ मानिसील झणी आपलिक कांहीं । येरझार पाहीं न चुके कदा ॥3॥ ऐसे जन्म किती पावलासी देहीं । अझूनि का नाहीं कळली सोय ॥4॥ सोय घरीं आतां होय पां सावध । अनुभव आनंद आहे कैसा ॥5॥ सहज कैसें आहे तेथीचें तें गुज । अनुभवें निज पाहे तुकीं ॥6॥ तुका म्हणे आतां
होई तूं सावध । तोडीं भवबंध एका जन्में ॥7॥
3872 दोराच्या आधारें पर्वत चढला । पाउलासाटीं केला अपघात ॥1॥ अष्टोत्तरदशें व्याधि ज्या वैद्यें दवडुनी । तो वैद्य मारूनि उत्तीर्ण जाला ॥ध्रु.॥ नव मास माया वाइलें उदरीं । ते माता चौबारीं नग्न केली ॥2॥ गायत्रीचें क्षीर पिळुनी घेऊनी । उपवासी बांधोनी ताडन करी ॥3॥ तुका म्हणे दासां
निंदी त्याचें तोंड । पहातां नरककुंड पूर्वजांसी ॥4॥
3873 न कळे ब्रह्मज्ञान आचार
विचार । लटिका वेव्हार करीतसे ॥1॥ विश्वामित्री
पोटीं तयाचा अवतार । नांव महाखर चांडाळाचें ॥ध्रु.॥ द्रव्यइच्छेसाटीं करीतसे कथा । काय त्या पापिष्ठा न मिळे
खाया ॥2॥ पोट पोसावया तोंडें बडबडी । नाहीं धडफुडी एक गोष्टी ॥3॥ तुका म्हणे तया
काय व्याली रांड । येउनिया भंड जनामध्यें ॥4॥
3874 नित्य उठोनियां खायाची चिंता । आपुल्या तूं हिता नाठवीसी ॥1॥ जननीचे पोटीं उपजलासी जेव्हां । चिंता तुझी तेव्हां केली
तेणें ॥ध्रु.॥ चातकां लागूनि मेघ नित्य वर्षे । तो तुज उदास
करील केवीं ॥2॥ पक्षी वनचरें आहेत भूमीवरि । तयांलागीं हरि
उपेक्षीना ॥3॥ तुका म्हणे भाव धरुन राहें चित्तीं । तरि तो श्रीपति उपेक्षीना ॥4॥
3875 जेजे आळी केली तेते गेली वांयां । उरला पंढरिराया श्रम माझा
॥1॥ काय समाधान केलें कोण वेळे । कोणें माझे लळे पाळियेले ॥ध्रु.॥ अभ्यास तो नाहीं
स्वप्नीं ही दुश्चिता । प्रत्यक्ष कैंचा चि तो ॥2॥ आतां पुढें लाज वाटे पांडुरंगा । भक्त ऐसें जगामाजी जालें ॥3॥ तुका म्हणे आतां
नाहीं भरवसा । मोकलिसी ऐसा वाटतोसी ॥4॥
3876 एवपूर्वाहूनि बहु
भक्त सांभाळिले । नाहीं अव्हेरिले दास कोणी ॥1॥ जेजे शरण आले तेते आपंगिले । पवाडे विठ्ठले ऐसे तुझे
॥ध्रु.॥ मिरवे चरणीं ऐसीये गोष्टीचें । भक्तसांभाळाचें ब्रीद ऐसें ॥2॥ तुका
म्हणे आम्हांसाटी
येणें रूपा । माझ्या मायबापा पांडुरंगा ॥3॥
3877 दर्दूराचें पिलुं म्हणे रामराम । नाहीं उदक उष्ण होऊं दिलें ॥1॥ कढेमाजी बाळ करी तळमळ । गोविंद गोपाळ पावें वेगीं ॥ध्रु.॥ आज्ञा तये काळीं केली पावकासी । झणी पिलीयासी
तापवीसी ॥2॥ तुका म्हणे तुझे ऐसे हे पवाडे । वर्णितां
निवाडे सुख वाटे ॥3॥
3878 करुणा बहुत तुझिया अंतरा । मज विश्वंभरा कळों आलें ॥1॥ पक्षीयासी तुझें नाम जें ठेविलें । तयें उद्धरिलें गणिकेसी ॥ध्रु.॥ कुंटिणी ते दोष बहु
आचरली । नाम घेतां आली करुणा तुज ॥2॥ हृदय
कोमळ तुझें नारायणा । ऐसें बहुता जनां तारियेलें ॥3॥ तुका
म्हणे सीमा नाहीं तुझे दये । कोमळ हृदय पांडुरंगा ॥4॥
3879 अजामेळा अंत मरणासी आला । तोंवरि स्मरला नाहीं तुज ॥1॥ प्राण जातेवेळे म्हणे नारायण । त्यासाटीं विमान पाठविलें ॥ध्रु.॥ बहुत कृपाळु होसी जगन्नाथा । त्रैलोक्यसमर्था सोइरिया ॥2॥ तुका म्हणे भक्तकाज तूं कैवारी । तुज साही चारी वर्णिताती ॥3॥
3880 धर्म रक्षावया अवतार घेशी । आपुल्या पाळिसी भक्तजना ॥1॥ अंबॠषीसाटीं जन्म सोसियेलें । दुष्ट निर्दाळले किती एक ॥ध्रु.॥ धन्य
तुज कृपासिंधु म्हणतील । आपुला तूं बोल साच करीं ॥2॥ तुका म्हणे तुज वर्णिती पुराणें । होय नारायणें दयासिंधु ॥3॥
3881 येउनी जाउनी पाहें तुजकडे । पडिल्या सांकडें नारायणा ॥1॥ आणीक कोणाचा मज नाहीं आधार । तुजवरि भार जीवें भावें
॥ध्रु.॥ निष्ठ अथवा होई तूं कृपाळ । तुज सर्वकाळ विसरेंना ॥2॥ आपुलें वचन राहावें सांभाळून । तुम्हां आम्हां जाण
पडिपाडु ॥3॥ ज्याच्या वचनासी अंतर पडेल । बोल तो होईल तयाकडे ॥4॥ तुम्हां आम्हां तैसें
नाहीं म्हणे तुका । होशील तूं सखा जीवलगा ॥5॥
3882 आइक नारायणा वचन माझें खरें । सांगतों निर्धारें तुजपासीं ॥1॥ नाहीं भाव मज पडिली लोककाज । राहिलेंसे काज तुझे पायीं ॥2॥ जरि तुज कांहीं करणें उचित । तारीं तूं पतित तुका म्हणे ॥3॥
3883 अनाथ परदेशी हीन दीन भोळें । उगलें चि लोळे तुझे रंगीं ॥1॥ आपुलें म्हणावें मज
नुपेक्षावें । प्रेमसुख द्यावें मायबापा ॥ध्रु.॥ कासवीचे परि दृष्टी पाहें मज । विज्ञानीं उमज दावुनियां ॥2॥ तुका
म्हणे तुझा जालों शरणागत । काया वाचा चित्त दुजें नाहीं ॥3॥
3884 पावलों पंढरी वैकुंठभवन । धन्य आजि दिन सोनियाचा ॥1॥ पावलों
पंढरी आनंदगजरें । वाजतील तुरें शंख भेरी ॥ध्रु.॥ पावलों पंढरी क्षेमआलिंगनीं । संत या सज्जनीं निवविलें ॥2॥ पावलों
पंढरी पार नाहीं सुखा । भेटला हा सखा मायबाप ॥3॥ पावलों
पंढरी येरझार खुंटली । माउली वोळली प्रेमपान्हा ॥4॥ पावलों
पंढरी आपुलें माहेर । नाहीं संवसार तुका म्हणे ॥5॥
3885 अभयदान मज देइप गा उदारा । कृपेच्या सागरा पांडुरंगा ॥1॥ देहभाव तुझ्या ठेवियेला पायीं । आणीक मी कांही नेणें दुजें
॥ध्रु.॥ सेवा भक्तिभाव नेणें मी पतित । आतां माझें हित तुझ्या पायीं ॥2॥ अवघा निरोपिला तुज देहभाव । आतां मज पाव पांडुरंगा ॥3॥ तुका म्हणे तुजें
नाम दिनानाथ । तें मज उचित करीं आतां ॥4॥
3886 लागो तुझी सोय ऐसे कोणी करी । माझे विठाबाई जननिये ॥1॥ पतितपावन
म्हणविसी जरी । आवरण करीं तरी माझें ॥ध्रु.॥ नाहीं तरी ब्रीद टाकीं सोडूनियां । न धरिसी माया जरी माझी ॥2॥ बोलिला तो बोल करावा साचार । तरि लोक बरें म्हणतील ॥3॥ करावा
संसार लोक लाजे भेणें । वचनासी उणें येऊं नेदीं ॥4॥ तुम्हां आम्हां तैसें
नाहीं म्हणे तुका । होशील तूं सखा जीवलग ॥5॥
3887 तू आम्हां सोयरा
सज्जन सांगाति । तुजलागीं प्रीति चालो सदा ॥1॥ तूं
माझा जिव्हाळा जीवाचा जिवलग । होसी अंतरंग अंतरींचा ॥ध्रु.॥ गण गोत मित्र तूं माझें जीवन । अनन्यशरण तुझ्या पांयीं ॥2॥ तुका म्हणे
सर्वगुणें तुझा दास । आवडे अभ्यास सदा तुझा ॥3॥
3888 आवडेल तैसें तुज आळवीन । वाटे समाधान जीवा तैसें ॥1॥ नाहीं येथें कांहीं लौकिकाची चाड । तुजविण गोड देवराया
॥ध्रु.॥ पुरवीं मनोरथ अंतरींचें आर्त । धायेवरि गीत
गाई तुझे ॥2॥ तुका
म्हणे लेंकी आळवी माहेरा । गाऊं या संसारा तुज तैसें ॥3॥
3889 माझें मुख नामीं रंगो सर्वकाळ । गोविंद गोपाळ राम कृष्ण ॥1॥ अबद्ध चांगलें गाऊं भलतैसें । कळलें हें जैसें मायबापा ॥2॥ तुका
म्हणे मज न लगे वांकडें । मी तुझें बोबडें बाळ तान्हें ॥3॥
3890 यालागीं आवडी म्हणा राम
कृष्ण । जोडा नारायण सर्वकाळ ॥1॥ सोपें
हें साधन लाभ येतो घरा । वाचेसी उच्चारा राम हरि ॥ध्रु.॥ न लगती कष्ट न लगे सायास । करावा अभ्यास विठ्ठलाचा ॥2॥ न लगे तप तीर्थ करणें महादान । केल्या एक मन जोडे हरि ॥3॥ तुका म्हणे कांहीं
न वेचितां धन । जोडे नारायण नामासाटीं ॥4॥
3891 झांकूनियां नेत्र काय जपतोसी । जंव नाहीं मानसीं प्रेमभाव ॥1॥ रामनाम म्हणा उघड
मंत्र जाणा । चुकती यातना गर्भवास ॥ध्रु.॥ मंत्र
यंत्र संध्या करिसी जडीबुटी । तेणें भूतसृष्टी पावसील ॥2॥ तुका म्हणे ऐक
सुंदर मंत्र एक । भवसिंधुतारक रामनाम ॥3॥
3892 पापिया चांडाळा हरिकथा नावडे । विषयालागीं आवडें गाणें
त्याला ॥1॥ ब्राह्मणा दक्षणा देतां रडे रुका । विषयालागीं फुका लुटीतसे
॥ध्रु.॥ वीतभरि लंगोटी नेदी अतीताला । खीरम्या देतो
शाला भोरप्यासी ॥2॥ तुका
म्हणे त्याच्या थुंका तोंडावरि । जातो यमपुरी भोगावया ॥3॥
3893 क्षुधारथी अन्नें दुष्काळें पीडिलें । मिष्टान्न देखिलें
तेणें जैसें ॥1॥ तैसें तुझे पायीं लांचावलें मन । झुरे माझा
प्राण भेटावया ॥ध्रु.॥ मांजरें देखिला लोणियांचा गोळा । लावुनियां
डोळा बैसलेंसे ॥2॥ तुका
म्हणे आतां झडी घालूं पाहें । पांडुरंगे माये तुझे पायीं ॥3॥
3894 स्वामीसी संकट पडे जे गोष्टीचें । काय त्या प्रेमाचें सुख
मज ॥1॥ दुःखवीना चित्त तुझें नारायणा । कांहीं च मागेना तुजपासीं
॥ध्रु.॥ रिद्धि सिद्धि मोक्ष संपित्त विलास । सोडियेली आस याची
जीवें ॥2॥ तुका म्हणे एके
वेळे देई भेटी । वोरसोनि पोटीं आलिंगावें ॥3॥
3895 देव तिंहीं बळें धरिला सायासें । करूनियां नास उपाधीचा ॥1॥ पर्वपक्षी धातु धिःकारिलें जन । स्वयें जनार्दन ते चि जाले ॥2॥ तुका
म्हणे यासी न चले तांतडी । अनुभवें गोडी येइल कळों ॥3॥
3896 भेटीवांचोनियां दुजें नाहीं चित्तीं । येणें काकुलती
याजसाटीं ॥1॥ भेटोनियां बोलें आवडीचें गुज । आनंदाच्या भोजें
जेवूं संगें ॥ध्रु.॥ मायलेकरासीं नाहीं दुजी परि । जेऊं बरोबरी
बैसोनियां ॥2॥ तुका म्हणे ऐसें अंतरींचें आर्त । यावें जी त्वरित नारायणा ॥3॥
3897 आविसाचे आसे गळ गिळी मासा । फुटोनियां घसा मरण पावे ॥1॥ मरणाचे वेळे करी तळमळ । आठवी कृपाळ तये वेळीं ॥2॥ अंतकाळीं ज्याच्या नाम आलें मुखा । तुका म्हणे सुखा पार नाहीं ॥3॥
3898 जायाचें शरीर जाईल
क्षणांत । कां हा गोपिनाथ पावे चि ना ॥1॥ कृपेचे
सागर तुम्ही संत सारे । निरोप हा फार सांगा देवा ॥ध्रु.॥ अनाथ अज्ञान कोणी
नाहीं त्यासि । पायापें विठ्ठला ठेवीं मज ॥2॥ तुका
म्हणे ऐसें करावें निर्वाण । मग तो रक्षण करिल माझें ॥3॥
3899 त्रासला हा जीव संसारींच्या सुखा । तुजविण सखा नाहीं कोणी ॥1॥ ऐसें माझें मनीं वाटे नारायणा । घालावी चरणावरि मिठी
॥ध्रु.॥ कइं तें सुंदर देखोनि रूपडें । आवडीच्या
कोडें आळंगीन ॥2॥ नाहीं पूर्व पुण्य मज पामरासी । म्हणोनि
पायांसी अंतरलों ॥3॥ अलभ्य
लाभ कैंचा संचितावेगळा । विनवी गोपाळा दास तुका ॥4॥
3900 मोलाचें आयुष्य वेचुनियां जाय । पूर्वपुण्यें होय लाभ याचा
॥1॥ अनंत जन्मींचे शेवट पाहतां
। नर देह हातां आला तुझ्या ॥ध्रु.॥ कराल ते जोडी येईल कार्यासी । ध्यावें विठ्ठलासी सुखालागीं ॥2॥ सांचलिया धन होईल ठेवणें । तैसा
नारायण जोडी करा ॥3॥ करा
हरिभक्ति परलोकीं ये कामा । सोडवील यमा पासोनियां ॥4॥ तुका
म्हणे करा आयुष्याचें मोल । नका वेचूं बोल नामेंविण ॥5॥
--: संकलन संतचरणरज श्री शाहू संभाजी भारती :--
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
धन्यावाद ! लवकरच आपले समाधान होईल.